Zomaar een kampeerdag in Valsugana
Vanochtend worden we weer om een uurtje of 9 wakker na een heerlijke nachtrust. Hoewel het overdag erg warm kan zijn, koelt het ’s avonds lekker af, waardoor het in de caravan niet meer al te warm is. We halen wat verse broodjes bij de campingwinkel en laten het ontbijt ons smaken.
Vanochtend hebben we een uitstapje gepland naar Castel Pergine. Dit kasteel is gelegen op een 200 meter hoge heuvel bij Pergine en is gebouwd in de 13e eeuw. Tegenwoordig is het, naast een historische trekpleister, tevens een hotel en restaurant. In de kasteeltuin en binnen zijn ieder jaar weer sculpturen te zien van kunstenaars. Op deze manier wordt het historische aspect van het kasteel gecombineerd met moderne kunst.
Na het kasteelbezoek zoeken we het strand op. Het is gelukkig niet zo druk als in het weekeinde, wanneer ook Italianen uit de regio hun verkoeling zoeken bij het meer. Op dat soort dagen kiezen wij er vaak voor om bij het zwembad op de camping te gaan liggen. We lezen een boekje, doen een spelletje en koelen af en toe even af in het heerlijke water. Uiteraard wordt er nog een ijsje gehaald. Bijna overal is er wel een bar of restaurant naast het strand te vinden waar overheerlijk Italiaans schepijs te krijgen is; stracciatella en limone zijn mijn favorieten!
Aan het einde van de middag gaan we weer terug naar de camping. Daar drinken we nog wat alvorens we op de fiets naar de supermarkt in het dorpje gaan om een boodschap te doen. Het avondmaal wordt weer een zalig prutje op de skottelbraai. Het lijkt wel of dit een nationale bezigheid aan het worden is: iedere Nederlandse kampeerder lijkt zo’n ding te hebben en er bijna dagelijks gebruik van te maken. Als we aan het natafelen zijn, komt de fruitman uit Pergine met zijn Vespa karretje ons laantje ingereden. Achter in zijn bak staat overheerlijk vers fruit uit de regio: aardbeien, frambozen, kruisbessen, noem het maar op! En voor de prijs hoef je het niet te laten staan…
’s Avonds word ik nog uitgenodigd door de Italianen die tegenover ons staan om een kaartspel te doen. Ik weet dat mijn vader dit spel 30 jaar geleden ook al met hen speelde. Onze Italiaanse vrienden blijken dit alleen maar op de camping met ons te spelen, de rest van het jaar wordt dit met niemand anders gespeeld.
Na nog een afzakkertje te hebben genomen, zoeken we ons bedje op. Het was weer een prachtige vakantiedag in Valsugana. En er zullen er nog vele volgen….